Op 27 augustus bezochten we het project van bezielsters Lieve en Petra: Casa di Mauro.
Ik kwam met de bus en belandde meteen in een prachtige landelijke omgeving, die opvallend rustig aanvoelde. De zon scheen en ik werd onmiddellijk overspoeld door een gevoel van rust.
Toen we aankwamen, waren de jongeren nog bezig met hun yogasessie. We wachtten even tot Lieve ons kon ontvangen en stonden intussen tussen de dieren in de zon. Niet veel later kwam Lieve naar buiten, met een brede glimlach, en startte ze enthousiast en heel vertrouwd met de rondleiding.
We begonnen in de polyvalente ruimte, die vroeger verhuurd werd. “Dat hoeft nu eigenlijk niet meer,” zei Lieve. “Het is veel aangenamer en rustiger dat de gasten deze ruimte zelf gebruiken, bijvoorbeeld om creatief bezig te zijn.” De zaal grenst aan de keuken, die volledig en mooi is uitgerust. Daar waren begeleiders druk in de weer met het uitschenken van soep, terwijl enkele jongeren ons vriendelijk begroetten. Vervolgens toonde Lieve ons de gezellige living, waar prachtige foto’s van de acht bewoners hingen. Ze vertelde over wie er van in het begin bij was en wie later instroomde. Haar betrokkenheid en liefde voor het project straalden in elk woord. Ze benadrukte meermaals dat de huidige groep een ideale mix vormt. Toen ik hen samen in de keuken bezig zag, kon ik dat alleen maar bevestigen.
Naast de living ligt Lieve’s kleine bureau, waar veel authentieke elementen bewaard zijn gebleven. Hier vertelde ze over het ontstaan van Casa di Mauro. Uit nieuwsgierigheid vroeg ik wat haar grootste drijfveer was en hoe ze ertoe kwam dit te combineren met een zorgboerderij.
De kern ligt bij haar dochter Mauro.
Toen Mauro op school in een klas terechtkwam met een erg druk kind, veranderde ze van een vrolijk meisje in iemand die helemaal stilviel. Voor Lieve was dat de doorslag: ze wilde niet dat haar dochter ooit in een voorziening zou belanden waar ze haar persoonlijkheid zou verliezen. Het idee leefde al langer, en door erover te praten ontmoette ze Petra, opvoedster van opleiding. Zij vond het plan meteen boeiend. Samen bleken ze een sterk duo: Lieve als mama en Petra als opvoedster. Met hun netwerk vonden ze een geschikte locatie en zetten ze de stap. Ze investeerden eigen kapitaal, kregen steun van mensen die exclusief wijnflessen voor Casa di Mauro bottelden, en durfden vooral open communiceren. Daardoor groeide er een gelijkwaardige samenwerking.
Het viel me op dat Lieve vanaf het begin in het project geloofd heeft en positiviteit uitstraalt. Natuurlijk was het niet altijd gemakkelijk. Vijf jaar werkte ze bijna gratis en ze verhuren 2/3de van de schuur met binnen piste en een deel van de wei aan iemand die met paarden werkt. Ze verhuurden dit van dag 1 zodat ze al van voor de start inkomsten hadden. De huidige bewonersgroep is een leerproces geweest. Ouders stellen hun kind soms anders voor. “Met af en toe negatief nieuws aan ouders te moeten vertellen, hebben we nu een mooi en leuk groepje” vertelt Lieve ons.
Daarna bezochten we de slaapkamers: er zijn er negen, waarvan één rolstoeltoegankelijk en twee studio’s voor jongeren die meer zelfstandigheid aankunnen. Daar spraken we kort met Jens, die trots zijn kamer liet zien. Posters, foto’s en kunstwerken sierden de muren, want Jens is een echte kunstenaar. Hij vertelde ook enthousiast over zijn dagbesteding, zoals helpen bij de melkboer.
Verder is er nog een logeerkamer, die bijvoorbeeld al eens gebruikt werd door een stagiair die door slecht weer niet naar huis kon.
De jongeren leven hier samen, veel buiten en op hun eigen tempo.
Casa di Mauro is open van maandag tot zaterdag. Bij de afhaalmomenten ontmoeten ouders elkaar bewust regelmatig, zodat de informele en warme sfeer behouden blijft.
Wat dit project bijzonder maakt, is dat Petra als inwonende begeleidster boven gratis mag wonen, in ruil voor haar aanwezigheid elke nacht. De afspraken zijn duidelijk: de werking komt altijd op de eerste plaats. Als de inwonende begeleidster de nacht niet kan doen, dan mag hij/zij daar niet meer wonen. Dit is kort door de bocht de afspraak met de inwonende begeleiding (momenteel met Petra).
Ook als Lieve niet meer in Casa di Mauro kan werken om welke reden dan ook, zoeken ze opvolging.
Lieve en Petra denken actief na over “wat na ons”. Casa di Mauro bestaat intussen 11 jaar en de realiteit is dat er vooruitgekeken moet worden, bijvoorbeeld naar het moment dat Lieve met pensioen gaat. Samen met een raad van bestuur, waarin bewust geen ouders zitten, maar wel zijzelf en experten in juridische en financiële zaken (Door deze samenstelling kunnen ze kort schakelen en is elke actie eigenlijk tot nu toe heel vlot gelopen), bespreken ze openlijk opvolging en toekomst. Lieve is daar transparant in: vanaf haar pensioen wil ze loslaten en de fakkel doorgeven aan een nieuwe generatie die de visie en waarden deelt.
Door die openheid en vooruitziendheid zetten ze enorme stappen. Casa di Mauro is zo een mooi voorbeeld van hoe een duurzaam ouderproject kan groeien. Wij gingen met een bijzonder aangenaam gevoel naar huis. Het is duidelijk dat de kracht van dit project niet enkel in de plek zit, maar vooral in de manier waarop Lieve en Petra samenwerken en er samen in geloven.
Ps. Casa di Mauro is momenteel op zoek naar enkele spulletjes zoals kerstfiguurtjes, roulettespel,.. Hou gerust hun facebook in de gaten!
Ben je zelf ook geïnspireerd geraakt om een kleinschalig woon of dagbestedingsinitiatief op te starten zoals Casa di Mauro? Neem vrijblijvend contact op via info@gipso.be